_JPG.jpg)
Joy Meijer
Door simpelweg een televisieprogramma te kijken over fotografie heb ik uiteindelijk besloten om aan een fotografie opleiding te beginnen. Ondanks dat het misschien een beetje een impulsieve keuze was op dat moment, heb ik wel ontdekt dat dit de beste keuze was die ik kon maken. Ik zit hier op mijn plek en ik hoor dit ook van anderen mensen terug.
Waarom dan honden fotograferen? Omdat honden mijn therapie zijn, net als fotografie. Bij honden kan ik mijzelf zijn. Ze zijn altijd eerlijk, luisteren wanneer je het nodig hebt en geven je een lik op je wang als het even tegen zit. Waarom zou ik mijn 2 therapieën dus niet samenvoegen tot één fantastisch beroep?
"Voor mij zijn honden niet gewoon maar huisdieren.
Ze zijn familie, vrienden, kameraden en onze kinderen."
Joy Meijer
Geboren en getogen in het mooie 's-Hertogenbosch in het jaar 1999. In mijn ogen heb ik de allerliefste familie die iemand zich kan wensen (en dan ben ik nog niet eens aan het slijmen). Ook mag ik mij gezegend voelen met de liefde van mijn leven: Thom.
Ik ben een oprechte fan van uitbundig en ongezond eten. Regelmatig overkomt het me dat ik uitgeteld op de bank lig door mijn eigen vreetfestijn. Dit doe ik dan ook vaak onder het genot van een Netflix serie (waar ik er tientallen van volg.)
Verder luister ik graag naar alle soorten muziek, maar het allerliefst naar rock en metal. Ik ben een boekverslinder en tot slot vind ik het heerlijk om te tekenen.
Leer mijn hondje kennen
Er is natuurlijk een reden voor mijn kennis en liefde van honden. Balto was mijn eerste hondje en meteen ook mijn eerste grote liefde. Hij hield niet zo van op de foto gaan dus helaas heb ik hem ook niet heel veel vast kunnen leggen. De weinige foto’s die we met veel rust en veel pauzes hebben kunnen maken zitten immers wel vol met liefde. Vanuit ons als baasjes, maar ook vanuit Balto. Helaas moeten we hem nu missen, maar ik hoop huidige baasjes ontzettend blij te maken met het maken van foto’s van hun kindjes. Want dat is wat hij voor mij was. Mijn kindje, mijn psycholoog, mijn beste vriendje en mijn allergrootste liefde. Ik heb zijn afscheid zelf vastgelegd op foto. Ben je hier benieuwd naar? Kijk dan snel naar het stukje afscheidsreportage.
Een voor en na foto van een baasje en haar hond. Een maltezer leeuwtje. Jong en oud.
Een maltezer leeuwtje genaamd Balto. Een knappe jongen gefotografeerd door een hondenfotograaf Joy Meijer.
Een maltezer leeuwtje genaamd Balto. Een knappe jongen gefotografeerd door een hondenfotograaf Joy Meijer.
Een voor en na foto van een baasje en haar hond. Een maltezer leeuwtje. Jong en oud.
Het verhaal achter de foto
Er is werkelijk waar geen mens of dier die in mijn ogen meer van de zon hield dan deze jongen. In mijn kamer kwam in de namiddag vaak een klein straaltje zon door mijn raam gegleden. Zodra mijn kamerdeur openstond greep Balto zijn kans. Als we hem kwijt waren konden we standaard in mijn kamer gaan kijken. Daar lag hij dan, prinsheerlijk te genieten van een straaltje zon. Zelfs al was het buiten 35 graden. Het woord verkoeling kende hij niet. Hij moest en zou in de zon liggen.
Dus Joy, wat doe jij altijd als het hartje zomer is en het is snikheet buiten? Nou lieve mensen, ik vind natuurlijke waterijsjes ontzettend lekker en verfrissend op zo'n moment. Zoals je kan zien was ik niet de enige met deze mening. Ondanks dat ik heel veel discipline heb en echt wel nee kon zeggen, kon ik deze jammerende oogjes niet weerstaan. Mijn vriendje heeft het natuurlijk ook warm! Dan jezelf maar ''opofferen'' en je ijsje afgeven. Maar dat is het natuurlijk 100% waard!
Vermoedelijk kan ik voor veel hondenbaasjes spreken als ik zeg dat er niets fijner is dan samen met je hond op de bank zitten. In de tijd dat hij nog zelfstandig op de bank kon springen spendeerden wij de meeste avonden op deze manier. Het voelde zo vertrouwd en gemoedelijk. Hij leek altijd mee te kijken naar de tv en als ik dan een keer naar zijn oogjes keek waren die vrij snel al dichtgevallen in een diepe slaap.
Dit is een van de laatste foto's die ik van Balto heb gemaakt. Hij stond zoals gewoonlijk weer in mijn kamer omdat hij een straaltje zon zag. Ook gebruikte hij mijn bank nog wel eens als krabpaal (ja hij had heel veel katachtige trekjes). Dus in het kader van ''nog zoveel mogelijk foto's maken'' had ik deze nog even gemaakt. Pas op de foto zag ik dat 2 lichtstralen zijn neusje kruiste. Alsof ze boven al op hem aan het wachten waren.
